Gemeente na Pasen

De zondagse eredienst vindt haar oorsprong in de samenkomst van de discipelen na Pasen. Na de opstanding van de verrezen Here, komen de vrienden van Jezus samen op zondagavond. Het is bijzonder om te constateren dat de gemeente van Christus nog altijd samenkomt op de eerste dag van de week. Elke zondag vieren we opnieuw de opstanding van Jezus. Op die manier is ook de viering van de zondag als rustdag tot stand gekomen. Niet meteen, maar wel na enkele eeuwen. De koppeling van rust na het werk en de viering van de opstanding is een gouden greep. In de eerste tijd hielden de discipelen zich aan het voorschrift van de rust op de sabbat, de zaterdag. Op de zondagavond, na het werk van die dag, zoeken de volgelingen van Jezus elkaar op, samen met de vrouwen die Jezus volgden. Om elkaar er aan te herinneren dat Jezus niet dood is, maar de levende Heer. Om elkaar te versterken in het paasgeloof. Om elkaar te bemoedigen in hun angst en vrees dat ook zij zullen worden opgepakt door de joodse kerk van die dagen, vanwege hun geloof in Jezus Christus. 40 dagen onderweg naar de Hemelvaartsdag, het getal van een leven lang. Leven na Pasen, onderweg naar de kroningsdag op de Olijfberg. Zij hebben daar nog geen besef van, maar zij zullen het later pas verstaan, als de Geest is uitgestort. Het is goed dat wij als Gemeente vandaag datzelfde spoor volgen. In het kerkelijk jaar volgen na de Paasdag ook 40 dagen voordat het Hemelvaartsdag is. Zo volgen wij in de eerste plaats de levende Heiland en daarnaast de goede gewoonte van de discipelen om samen te komen voor Hem en voor elkaar. Het is opvallend dat in de tijd na Pasen, de opgestane Christus Zich steeds weer opnieuw laat zien. Hij openbaart Zich als de Opgestane. Blijkbaar hebben de vrienden en volgelingen dat nodig. Het is zo groot en het is zo onbevattelijk. Er zijn zoveel andere stemmen die tegen het Paasevangelie in gaan. Wat bijzonder dat de Here Jezus opnieuw zoveel liefde en geduld laat zien. Hij geeft en verwijt niet. Er komt vaak iets tussen bij de gelovigen na Pasen. Toen en nu. Situaties en onvoorziene omstandigheden van buiten. Twijfels in je hoofd en aanvechtingen in je hart. Het overkomt je, ook al ben je er zelf bij. Wat is het nodig dat de opgestane Christus opnieuw aan ons verschijnt. Dat is Hij ons niet verplicht, dat is genade. Gelukkig houdt Hij ons vast als wij dreigen los te laten of de weg kwijt raken. Als je het zo bekijkt, is de tijd na Pasen in de kerk de tijd van de herhalingsoefeningen. Als gelovige ontvang je zo een training in het discipelschap. Je wordt er steeds meer in bevestigd dat je Zijn leerling bent en je komt vaster te staan in de belofte van Pasen: “IK leef, en jullie zullen leven”. Zo zijn we gemeente na Pasen, achter Jezus aan!

ds. Dirk van Duijvenbode